Debbie ging naar Lesbos om ondersteuning te bieden in een vluchtelingenkamp
Afgelopen december heb ik, samen met mijn moeder twee weken vrijwilligerswerk gedaan op Lesbos in het vluchtelingenkamp Moria met de stichting ‘Because we carry’. Kamp Moria is een oud gevangenis terrein en biedt plek voor 3000 mensen. Inmiddels zitten er in en om Moria 20.000 gevluchte mensen. Ze leven met 10 á 20 man per tent. Er is geen warm water, gezond eten of medicijnen. De geuren die er hangen, zijn niet te beschrijven.
We hebben daar meegewerkt aan een project voor zwangere en pas bevallen vrouwen. De vrouwen krijgen daar namelijk geen medische controles in de zwangerschap. Zij weten totaal niet wat hen te wachten staat. Wij hebben workshops uitgewerkt en deze gegeven aan de zwangere vrouwen, wat was dat een succes! We maakten bepaalde onderwerpen bespreekbaar en stelden de vrouwen gerust. De omstandigheden zijn er ontzettend slecht en ook tijdens de bevalling worden de vrouwen in het ziekenhuis niet fijn behandeld (het ziekenhuis wordt namelijk overspoeld door vluchtelingen, waar ze natuurlijk niet op zitten te wachten). Maar ieder mens heeft recht op goede zorg en aandacht, dus zo gaven wij de vrouwen moed!
Ook bezochten we de bevallen vrouwen in het ziekenhuis, we deelden hier fruit (vitamineboost!), kraamverband en luiers uit. Dat krijgen de vluchtelingen namelijk niet als ze bevallen in het ziekenhuis, daar is geen geld voor. Ik gaf op een dag een pampertje aan een Afghaanse vrouw, die met haar baby op bed zat in het ziekenhuis. Ze maakte meteen het pakje van de baby open, tussen de beentjes van de baby had ze 2 sokjes gestopt.. Ze was zo blij met de luier. Kippenvel kreeg ik hier van, dit kon toch niet waar zijn?
Ook deelden wij babydragers uit aan ouders die langs de weg kilometers moesten zeulen met hun baby bij gebrek aan kinderwagen of draagzak. Dit was echt teamwork: één iemand nam de baby over (die altijd natte billen hadden, geen luier om) en de ander knoopte de drager om bij (meestal) de papa en hoppa de baby werd erin gezet. Het gezicht van de ouders als ze hun handen los konden laten, was onbetaalbaar!
In de eerste week dat wij op Lesbos waren, was er ook een winterjassendistributie bezig. Alle 15.000 mensen in kamp Moria (inmiddels zijn het er 20.000), kregen een warme winterjas (ingezameld in Nederland). Kindjes kregen er ook schoentjes bij. Wij deelden ze uit en zochten voor iedereen een passende jas. Bijna iedereen liep er op (kapotte) slippers of crocks en dat in december. Heel bijzonder en ontroerend om deze mensen en kindjes dit te kunnen bieden. Ze stonden vaak wel 5uur in de rij (soms in de zon, maar ook uren in de regen). Tijdens het uitdelen draaiden we vrolijke muziek en dansten we wat met de kindjes, om het lange wachten wat aangenamer te maken.
Het was een bizarre, bijzondere, maar oh zó mooie ervaring. En nog iedere dag komen er bootjes aan met vluchtelingen, vanaf Turkije. Er waren zelfs dagen dat er wel 800 mensen per dag aankwamen. Het houdt niet op, zolang er oorlog is, blijven mensen vluchten.
Ik wist van te voren niet dat de situatie zo extreem is. Je hoort er nauwelijks nog iets over op het nieuws, maar de hulp is nog iedere dag keihard nodig!
